Жанахмет Саржанов осыдан шамамен 80 жыл бұрын болған қуғын-сүргін жылдарын еске алғысы да келмейді. Өйткені, сол отызыншылардың ортасында ол туған әкесінен көз жазып қалады.
Жанахмет Саржанов.
-Барлық төсек-орын, киіздерді алып кетті. Ескі-құсқымен қалдық. Киім жоқ. Солай оқу оқып, жұмыс істедік. Қиыншылыққа төзіп шықтық.
Жанахмет Саржановтың әкесіне «Кеңес үкіметіне бағынбай, қарсы шықты» деп кінә тағылған екен. Анасы болса, шиіттей 9 баламен жалғыз қалыпты. Елдегі күнкөріс нашарлап, кейін ол қалаға жұмыс істеуге келеді.
Жанахмет Саржанов.
-Ал 1943 жылы мені осы Петропавлға жіберді. Әскери зауытқа жас мамандар керек деді. Техникумда оқып, мен разряд алдым.
Жанахмет Саржановтың жұбайы – Зәйни Шаймұратқызының отбасын да қуғын-сүргін айналып өтпепті.
Зәйни Саржанова.
-Қиын болды. 3-уін алып кетті. Ол кезде атам да жоқ та. Шешем де өлген. Бізді әкемнің апасы алып бақты.
Қазір бақытты қариялар алаңсыз өмір сүріп бала-шағасының қызығын көруде.